Filmowo... Miasto 44 oraz Bogowie

Dziś mnóstwo emocji... więc dołożę jeszcze kilka, to też ważne emocje...

Kiedy po raz pierwszy ujrzałam w kinie trailer Miasta 44 (2014) (klik) pomyślałam sobie, że jednak nie potrafimy kręcić filmów.

Zobaczyłam kilka scen żywcem wyjętych z opowieści Stalingrad (2013), o którym wspominałam tutaj klik.

Płacić za coś co już się widziało, tylko że w polskiej wersji językowej, nie widzi mi się. Byłam na NIE.

Długo, długo byłam na NIE, choć z prawa i lewa atakowały mnie różne wypowiedzi na temat tej produkcji,

najczęściej był to zachwyt, choć trzeba ten zachwyt wziąć w cudzysłów, bo jest on dość specyficzny.

Później natknęłam się na Drugie Śniadanie Mistrzów, w którym to odcinku wystąpił sam Pan Reżyser,

nawiasem mówiąc, wydaje się całkiem skromnym, sympatycznym chłopakiem. Pozwolę sobie na tego chłopaka,

wszak Jan Komasa jest młodszy ode mnie :) Wspomina tam o ludziach z którymi rozmawiał przez 8 lat,

o przygotowaniach, o uczuciach, o realnych emocjach. I myślę sobie, że skoro on przygotowywał się do tematu

8 lat, to ja ogrom tej pracy chcę zobaczyć, jednak, mimo beznadziejnego traileru.

I pomyślałam sobie, że muszę iść do tego kina z miłośnikiem historii, żeby na świeżo mieć od razu opinię.

Po wyjściu z kina już wiedziałam, że:

a). Umiemy robić filmy, nie umiemy robić trailerów.

b). Zrobienie trailera do Miasta 44 jest niemożliwe.

c). Film kupujesz w całości albo w całości odrzucasz.

Ja kupiłam film w całości. Poza 3 czy 4 zwolnionymi scenami rodem z Hollywood, które spokojnie można było

sobie darować. Ten film obroniłby się i bez nich. Fajni, młodzi aktorzy w rolach pierwszoplanowych.

Fanstatyczna scenografia, bardzo dobra charakteryzacja, świetna muzyka. Zostałam zbombardowana

takimi emocjami, że w nocy nie mogłam spać. A ponieważ nie mogłam spać przeglądałam recenzję.

Gdzieś natknęłam się na zarzuty żyjących powstańców, że w filmie były bluzgi... nie słyszałam. Że pojawiła się

scena seksu, a oni o tym nie myśleli (serio? serio?), dziwne, bo nawet w filmie jest scena ze ślubu, MŁODZI

ludzie pomimo wojny zakochiwali się w sobie, często kilka dni po ślubie tracąc się na wieki, ale BYLI ze sobą,

cieleśnie także.

A co na to Michał (historyk)? Wyszedł z kina absolutnie poruszony, w końcu zobaczył film o prawdziwych ludziach,

bez patetyczności, bez sztuczności, film prawdziwy. Aaaa, jeszcze jeden zarzut, który wydaje mi się niedorzeczny.

Za dużo krwi. Nie jest za dużo, jest tak jak było, w czasie wojny krew płynęła strumieniami i na nikim nie

robiło to wrażenia. Znam to z opowieści. Wojna jest straszna i mam nadzieję, że umrę, zanim nastanie kolejna.

Miasto 44 polecam na dużym ekranie, nie czekajcie na wersję DVD.

Na kolejny film czekałam. Pierwszy raz w życiu poleciałam na premierę - Bogowie (2014) klik.

Film o takiej ikonie jak Religa może być ciekawy, ale może też powiać nudą.
Uwielbiam KOTA, więc tym bardziej film musiałam obejrzeć.

Byłam ogromnie ciekwa jaki to będzie seans i na myśl mi nie przyszło, że polski film znowu mnie powali.

Powalił, powiem więcej, rozłożył na łopatki. Każde "dziecko PRLu" musi to zobaczyć. Te czasy były szalone.

Ja pierdzielę, one były tak niewiarygodne, że to się w głowie nie mieści.

A film? Pod każdym względem arcydzieło. Gra aktorska. Scenografia. Muzyka. Detale. HUMOR. Nie pamiętam,

żebym śmiała się w kinie tyle razy... nie pamiętam, żeby w kinie tyle osób śmiało się w głos...

I nie pamiętam, żeby taką ikonę jak Religa pokazać też od ludzkiej, słabszej strony... ukłon w stronę małżonki,

która zapewne zdradziła najwięcej szczegółów, i ukłon w stronę Tomasza Kota, który odegrał to genialnie.

Szczytowa forma. Dla mnie kariera tego aktora to Skazany na bluesa (2005), potem długo, długo nic,

aż do Bogowie (2014). Kupa czasu.

Apel do Tomasza - jeśli ktoś przyjdzie do Ciebie ze scenariuszem typu "Jak pozbyć się cellulitu" czy "Wyjazd integracyjny" to mu powiedz to co w pewnym momencie Religa do urzędnika: Wypierdalaj...

Oba filmy SERDECZNIE POLECAM!